Restrukturyzacja bankowa, a postępowanie o zatwierdzenie układu
Restrukturyzacja to proces obejmujący zmiany strategiczne i operacyjne w strukturze, działaniu oraz zarządzaniu firmą, co czyni go kluczowym i wielowymiarowym. Jest ona przeprowadzana w celu dostosowania organizacji do ewoluujących warunków rynkowych, zwiększenia efektywności lub konkurencyjności. Potrzeba jej wprowadzenia może wynikać zarówno z zewnętrznych zmian otoczenia, jak i z wewnętrznych przyczyn. Restrukturyzacja stanowi więc rodzaj reorganizacji firmy w aspektach strukturalnych, procesowych oraz strategicznych kosztów, często opierając się na optymalizacji istniejących procesów, aby poprawić rentowność.
Jednym z kluczowych aspektów tej reorganizacji jest często niezbędne zwiększenie przepływów finansowych i obniżenie kosztów finansowania zewnętrznego.
Postępowanie o zatwierdzenie układu, będące formą restrukturyzacji, umożliwia firmie modyfikację struktury zadłużenia przez negocjacje z wierzycielami. Daje to przedsiębiorstwu czas na niezbędne zmiany i zwiększa zdolności płatnicze dzięki przewidzianym w prawie restrukturyzacyjnym ulgom w regulowaniu wierzytelności. Z reguły dotyczy to wszystkich wierzytelności firmy, oferując kompleksowe rozwiązanie restrukturyzacji na potencjalnie korzystniejszych warunkach.
Zasadniczą różnicą między postępowaniem o zatwierdzenie układu a tak zwaną „restrukturyzacją bankową” jest to, że druga opcja zazwyczaj służy interesom banku, umożliwiając uniknięcie kosztownych rezerw, ale dla firmy oznacza drogie odroczenie płatności.
Chociaż ugoda z bankiem może krótkoterminowo poprawić płynność finansową i odroczyć działania egzekucyjne, w dłuższej perspektywie może prowadzić do większych problemów. Ważne jest, by pamiętać, że takie porozumienie nie rozwiązuje spraw z innymi wierzycielami i może wpędzić przedsiębiorstwo w pętlę kredytową, chyba że bank jest głównym lub jedynym wierzycielem, wtedy ugoda z bankiem może być rozwiązaniem.
